ZRÓB COŚ Z TYMI EMOCJAMI : WSTRĘT
Często „widoczny ” grymas , zwłaszcza przy posiłku .
Nie zawsze odczytujemy go u dzieci – my dorośli – jako stan emocjonalny a bardziej jako „irytujące zachowanie”. Jednak jest to kolejna z wachlarza emocji reakcja na otocznie ważna i potrzebna . Jest to pewnego rodzaju „ reakcja obronna ” na wrażenia dotykowe , węchowe , smakowe i wzrokowe . Zmysł węchu jest ogromnie czułym i wrażliwym zmysłem poprzez który , bodźce najszybciej docierają do mózgu. Z badań wynika , że już w okresie płodowym od 2 miesiąca ciąży , do dziecka docierają zapachy.Po narodzeniu dzieci różnicują zapachy na te przyjemne i nieprzyjemne . W pierwszym okresie życia węch odgrywa bardzo ważną rolę w rozwoju ! te doznania i wiążące się z nimi emocje mają ogromne znaczenie w dalszym życiu i postrzeganiu świata . Na pewne zapachy – i tu ważne jest obserwowanie dziecka – występuje nadwrażliwość(reakcje negatywne ) lub podwrażliwość (dziecko je uwielbia ). Podobnie jest ze smakiem . Od narodzenia do 10r.ż , dziecko odczuwa smaki dużo intensywniej niż dorosły! Potem zmysł smaku nie jest już aż tak wyostrzony. SMAK pokarmu zależy od wrażeń węchowych. Dzieci na podstawie tych doznań dzielą to co mają zjeść na jadalne i niejadalne .Ważne są tu skojarzenia i wspomnienia wiążące się z danym zapachem. Co powinno niepokoić ? Bardzo duża preferencja pokarmowa i awersyjne reakcje na określone produkty (stale ). Dziecko słabo różnicuje smaki. Czasowo traci apetyt. Oczywiście zawsze – gdy w/w reakcje się przedłużają lub nasilają – trzeba je skonsultować ze specjalistą! Obserwujem , wprowadzamy nowości stopniowo i bez nacisku , dajemy przykład ( dzieci obserwują reakcje najbliższych i bardzo często je naśladują : mama mówi : wstrętne buraki – ochyda ! a potem chce by dziecko jadło buraczki i to ze smakiem ?!). To bardzo ważne . Pobyt w przedszkolu wśród rówieśników , to bardzo dobra okazja do poszerzania zakresu tego co nie jest wstrętne 😊 i obserwowania reakcji /zachowania dzieci w różnych sytuacjach . Bardzo dobrze sprawdzają się wspólne: gotowanie , zabawy sensoryczne z wykorzystaniem różnych materiałów.
Beata Klekocka – nauczycielka P77
ZRÓB COŚ Z TYMI EMOCJAMI – STRACH
STRACH to silna emocja ale podobnie jak pozostałe ,bardzo nam potrzebna i bardzo ważna . Strach to nasz „ dzwonek alarmowy „ – ostrzega i skłania do działania . W przypadku dzieci przedszkolnych , które dopiero uczą się rozpoznawania i rozumienia emocji – rola dorosłych jest bardzo ważna . Ważną wskazówką i zasadą dla rodzica jest nie przekazywanie dziecku swojego strachu . Przesadna reakcja – strach rodzica i przesadny strach rodzica o dziecko – bo się przewrócisz , bo się pobrudzisz , bo zachorujesz , bo ….. sprawią że dziecko – nie rozumiejąc dlaczego – ale będzie się bało , będzie go TEN STRACH DOROSŁEGO – ograniczał , przeradzał w fobie . Umiejętne bycie z dzieckiem „ w strachu „ nie uda się gdy dorosły / rodzic nie potrafi radzić sobie z własnym strachem . To bardzo niesprawiedliwe względem dziecka i ograniczające jego rozwój . Dodana do kącika „ściąga „ to proste propozycje w jaki przeżywać strach wspólnie z dzieckiem . Jeżeli okażemy zrozumienie i akceptacje , będziemy obecni , udzielimy wskazówek …. to również ważny krok w budowaniu relacji i zaufania . Jeżeli coś się wydarzy , dziecko zwróci się do rodzica , do nauczyciela , będzie szukać wsparcia .
zachęcam do lektury 😊
Beata Klekocka
nauczycielka gr.2 P.77
ZRÓB COŚ Z TYMI EMOCJAMI – STRES
Stres- to bardzo mocna reakcja całego organizmu na jakieś bardzo ważne i trudne zdarzenie. To trudne ale zarazem i mobilizujące dla nas doświadczenie. Reakcja rodzica na STRES DZIECKA jest bardzo ważna. Dziecko obserwuje i uczy się dlatego opisujcie , nazywajcie , tłumaczcie dziecku co przeżywacie … Dzieci przeżywają stres w różnych sytuacjach : w kontaktach z rówieśnikami , występując , robiąc coś pierwszy raz , gdy rozmawia z dorosłym a ten go nie rozumie , gdy dorosły go nie słucha , w trakcie zajęć , gdy coś mu się rozleje /rozsypie/zepsuje/ubrudzi /zgubi, gdy musi przeprosić , gdy dorośli dają sprzeczne informacje : mama – tak a tata – nie …Jak reagować ? Przede wszystkim nie oceniać i nie lekceważyć ( „ nie przejmuj się ” zamień na „ widzę że bardzo Cię to zmartwiło ”), nie straszyć , nie uspakajać .Można wziąć dziecko za rękę ( dotyk często bardzo pomaga 😊 / rozluźnia ) i powiedzieć : jestem przy tobie , zapytać czy i jak mogę pomóc . Ważne jest też by samemu zachować spokój . Pamiętajmy , że dziecko nie działa racjonalnie . Małe dzieci działają instynktownie i „ pierwotnie ” – nie analizują i potrzebują w tym naszej – dorosłych – pomocy .
Beata Klekocka
nauczyciel wychowawca gr.2
19.11.2021r.
DZIECIĘCE EMOCJE
Emocje – wszystkie tak samo ważne zarówno dla nas dorosłych jak i dla dzieci są bardzo ważnym elementem naszego życia . Mają wpływ na nasze relacje z innymi oraz na to , jak radzimy sobie z trudnościami . Dzieci mają ogromną potrzebę wyrażania się a emocje które odczuwają są bardzo silne a ich rozładowanie następuje natychmiast . I w tym miejscu potrzebny jest dorosły – bliska osoba , która pomoże uspokoić tę emocjonalną burzę ale co więcej – która swoją postawą i zachowaniem będzie modelowała odpowiednie zachowania i wspierała naukę umiejętności rozpoznawania , wyrażania i radzenia sobie z emocjami . Na rynku dostępnych jest wiele godnych polecenia książek i poradników o tej tematyce – jednak często potrzebna jest krótka i skuteczna ŚCIĄGA – jak „ogarnąć” dziecięce emocje . Taka , którą można wydrukować i mieć zawsze pod ręką ze wskazówkami co mówić a czego nie mówić do dziecka . By zareagować skutecznie i jednocześnie okazać szacunek dla tego co dziecko czuje w danej chwili i pokazać mu , że jesteśmy razem z nim w tej emocji .
Stąd moja propozycja –cykl : „Zrób coś z tymi emocjami ”w którym znajdą się krótkie opisy emocji i rady , jak reagować na konkretną emocję u dziecka . Można będzie taką ściągę wydrukować i gdy będzie tak potrzebna – wykorzystać .To naprawdę działa i pomaga zarówno rodzicowi ale przede wszystkim – zastosowana – wspierać będzie dziecko w poznawaniu siebie : tego co , jak i dlaczego czuje .
Beata Klekocka
(nauczyciel-wychowawca gr.2)
źródło wykorzystanych materiałów : www.odpornimentalnie.pl